De site waar ODE AAN DE NOMADEN VAN DE WEG werd gemaakt is een vrij desolaat en verloren stuk achterhaven in Zeebrugge. Als een restant van een bloeiend verleden met baggerschepen en cokes fabriek, vinden we nu enkel leegstand terug. De ideale broedplaats voor nieuwe ideeën en een plek klaar voor een nieuwe ontwikkeling.
Schilderend in die verlaten loods in de achterhaven van Zeebrugge, werd hij geconfronteerd met de talrijke vrachtwagenchauffeurs uit alle delen van Europa die er in het weekend halt houden. Hun verhalen grepen hem aan.
Van hieruit ontstond het idee om een hommage te maken voor deze mensen, van hieruit is het werk ODE AAN DE NOMADEN VAN DE WEG ontstaan. Het nomadenleven is niet nieuw, is van alle tijden en brandend actueel. In de dynamische tijden waarin we nu leven, zal het nomadenbestaan sterk toenemen, denken we maar aan mensen op de vlucht voor geweld en oorlog en toenemende migratie door klimaatveranderingen.
ODE AAN DE NOMADEN VAN DE WEG bestaat uit drie delen, die vooraf uitgebreid zijn onderzocht door voorstudies.
Op het rechter deel worden, in het blauw, twee figuren getoond. Dit zijn de man en de vrouw. De vrouw uitgebeeld met soort engelen vleugel maakt een enkele beweging. De man wordt uitgebeeld in een dubbele monumentale beweging. Beide figuren reiken naar elkaar, maar raken elkaar net niet. Ze verlangen naar elkaar, denken aan elkaar maar kunnen elkaar gedurende een groot deel van hun leven niet fysisch raken.
De man is steeds onderweg, de vrouw is thuis met het gezin. Als binding tussen de twee reikende armen wordt in een licht kleur een summiere vaas met bloemen weergegeven als symbool voor huislijkheid, ook de symbolisch hond onderaan is een symbool voor trouw en liefde.
De kooi die door een vogel wordt gedragen symboliseert de verlangens van de man naar de vrouw toe.
Op het linker deel wordt de ‘route’, ‘het onderweg zijn’ weergegeven. Vooraan, in het geel, vinden we de chauffeur in zijn vrachtwagen terug. Daarachter de weg die hij achter zich laat. De weg bestaande uit fragmenten van landschappen, dieren een vogel en een vliegtuig. Een weg vol gevaren en met monumentale demonen. Hierbij wordt de horizontaliteit en lineariteit van de weg grafisch benadrukt.
Op het achterste stuk wordt het afscheid weergegeven. De vrouw in witte kleur wuift in een dansende beweging de man uit.
De man, in omgekeerde positie, vertrekt aan zijn tocht.
De trailor als een vorm van sculptuur, als een balk om dit werk op aan te brengen, daarnaast het ideale instrument voor het verder transport op de weg. Het is een vredegevende gedacht dat het kunstwerk zal getrokken worden door de chauffeur waarvoor het werk is gemaakt.
De trailor, die toekwam eind juli 2022 werd eind augustus 2022 afgewerkt en stond klaar voor vertrek door Europa.
De trailor brengt een hommage aan het nomadenbestaan, maar de trekker brengt straks ook esthetiek tussen de banaliteit van de weg.
